یکی از اهداف اصلی ترویج شبکههای هوشمند، کاهش انتشار کربن و تولید الکتریسیته از طریق انرژی های پاک است. در این مقاله، یک مدل تجاری برای از مدار خارج کردن یک نیروگاه حرارتی با راندمان کم و انتشار بالای آلاینده ها با هدف جایگزینی ظرفیت معادل با نیروگاه فتوولتائیک، ارائه شده است؛ همچنین منابع مختلف برای تامین مالی ایجاد ظرفیت جدید جهت از مدار خارج کردن نیروگاه حرارتی زرند، مورد بررسی اقتصادی قرار گرفته است. بدین صورت که هزینههای الکتریسیته تولیدی ناشی از سوخت مصرفی در نیروگاه، انتشار کربن، مصرف آب و تولید فاضلاب بررسی شده است. نتایج مدل اقتصادی نشان دهنده آن است با توجه به راندمان پایین نیروگاه زرند و قیمت جهانی کربن، میتوان با تبیین یک مدل تجاری، این نیروگاه را از مدار خارج کرد و زمینه سرمایهگذاری یک نیروگاه فتوولتائیک با ظرفیت معادل را ایجاد نمود. تحلیلهای فنی و اقتصادی نشان دهنده آن است که احداث یک نیروگاه فتوولتائیک با ظرفیت 80 مگاوات در منطقه زرند، توانایی جلوگیری کامل از مصرف سوخت، انتشار کربن، مصرف آب و تولید فاضلاب نیروگاه حرارتی زرند را دارد. مطابق با تحلیلهای اقتصادی، بازگشت سرمایه نصب یک نیروگاه 80 مگاوات فتوولتائیک به علت صرفهجویی سوخت برابر با 2/23 درصد است و اگر این صرفهجویی شامل هزینه سوخت و کربن باشد، بازگشت سرمایه برابر با 1/27 درصد میباشد. ذکر این نکته ضروری است که چنین نیروگاه فتوولتائیکی سالانه حدود 719982 مترمکعب صرفهجویی در منابع آب را در پی دارد و از رها شدن حدود 297748 متر مکعب فاضلاب در محیط زیست جلوگیری میکند.